باید توجه داشت که آرتروز فقط مخصوص سنین بالا نیست. افرادی که دچار آسیبهای ورزشی، اضافهوزن، یا فعالیتهای سنگین و تکراری هستند، حتی در سنین جوانی هم ممکن است دچار آرتروز زانو شوند. تشخیص و کنترل زودهنگام میتواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کند.
افزایش سن
با بالا رفتن سن، توان بدن برای ترمیم بافتهای مفصلی کاهش پیدا میکند. غضروفها آب و خاصیت ارتجاعی خود را از دست میدهند و در برابر فشار، زودتر ترک میخورند و نازک میشوند. به همین دلیل آرتروز در افراد بالای ۴۵ سال بسیار شایعتر است.
وزن بالا (چاقی)
هر کیلوگرم اضافه وزن، فشار مضاعفی روی زانوها ایجاد میکند. در واقع، هنگام راه رفتن، فشار وارده بر مفصل زانو حدود ۳ تا ۴ برابر وزن بدن است. این یعنی حتی افزایش وزن جزئی میتواند باعث تسریع ساییدگی غضروف شود.
آسیبها یا جراحیهای قبلی زانو
صدماتی مثل شکستگی، پارگی مینیسک یا رباطها، یا جراحیهای قدیمی زانو (مثلاً بعد از تصادف یا آسیب ورزشی) میتوانند تراز طبیعی مفصل را تغییر دهند. در نتیجه فشار بهصورت نامتوازن به غضروف وارد میشود و آرتروز زودتر بروز میکند.
فعالیتها و مشاغل پرفشار
افرادی که در شغل یا ورزش خود مجبورند زیاد بایستند، زانو را خم و راست کنند یا وزن سنگین بلند کنند (مثل کارگران، مربیان ورزشی یا کوهنوردان)، در معرض خطر بیشتری هستند. حرکات تکراری باعث خستگی و تخریب تدریجی غضروف میشود.
فرم غیرطبیعی پاها (پرانتزی یا ضربدری)
وقتی محور پا صاف نباشد، فشار بدن روی بخش خاصی از زانو متمرکز میشود. مثلاً در زانوی پرانتزی، بخش داخلی مفصل بیشتر ساییده میشود. در درازمدت این عدم تعادل باعث بروز آرتروز یکطرفه یا زودرس میشود.
درمان آرتروز زانو بر اساس شدت

درمان آرتروز زانو بر پایهی «یک نسخه برای همه» نیست؛ آنچه برای یک فرد مؤثر است، ممکن است برای دیگری بیفایده باشد. میزان تخریب غضروف، قدرت عضلات و حتی عادات حرکتی، مسیر درمان را تعیین میکند.
مطالعه بیشتر: ۱۰ روش عالی خانگی برای کاهش درد آرتروز زانو
اما بهطورکلی درمان آرتروز زانو بر اساس شدت آسیب، درجه یا گرید، و علائم آن تعیین میشود.
| مرحله |
هدف اصلی |
درمان اصلی |
| آرتروز خفیف |
کاهش التهاب، بهبود انعطافپذیری مفصل و جلوگیری از پیشرفت بیماری |
فیزیوتراپی،کاهش وزن، زانوبند طبی (زاپیامکس) |
| آرتروز متوسط |
کاهش درد، حفظ حرکت مفصل و کند کردن تخریب غضروف |
فیزیوتراپی، تزریق ژل، PRP یا سلولدرمانی |
| آرتروز پیشرفته |
کنترل درد، بهبود کیفیت زندگی و بازگرداندن عملکرد مفصل |
جراحی تعویض مفصل |
تمرینات فیزیوتراپی
فیزیوتراپی مهمترین درمان پایه در تمام درجات آرتروز زانو است، اما بیشترین اثر را در مراحل خفیف تا متوسط (گرید ۱ و ۲) دارد. در این روش، فیزیوتراپیست با تمرینهای تقویتی برای عضلات ران و پشت پا، الکتروتراپی (TENS یا اولتراسوند)، و حرکات کششی کنترلشده، فشار روی مفصل را کاهش میدهد.
تقویت عضلات اطراف زانو باعث میشود استخوانها کمتر روی هم ساییده شوند. فیزیوتراپی بهتنهایی معمولاً درد را ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش میدهد اما اگر با کاهش وزن و استفاده از زانوبند همراه شود، میتواند سرعت پیشرفت بیماری را تا حد زیاد کم کند.
مطالعه بیشتر: اهمیت ورزش برای آرتروز زانو چیست؟
کاهش وزن
در بیماران دچار اضافهوزن، کاهش حتی ۵ تا ۱۰ درصد از وزن بدن میتواند فشار روی مفصل زانو را تا چند برابر کاهش دهد. این کار برای همه درجات مفید است، اما بیشترین تأثیر را در آرتروز خفیف و متوسط دارد، چون هنوز ساختار مفصل حفظ شده و کاهش فشار مانع از فرسایش بیشتر غضروف میشود.
در افرادی که BMI بالاتر از ۳۰ دارند، کاهش وزن گاهی بهاندازه مصرف داروهای ضدالتهاب در تسکین درد مؤثر است.
مطالعه بیشتر: ۸ صبحانه مفید برای آرتروز زانو
زانوبند طبی (زاپیامکس)

زانوبندهای طبی مثل زاپیامکس بیشتر در آرتروز خفیف تا متوسط توصیه میشوند چراکه با استفاده از گرمای عمقی، میدان مغناطیسی ضعیف و حمایت مکانیکی، باعث افزایش گردش خون در ناحیه زانو و کاهش درد میشود.
اثر این روش معمولاً تدریجی است و بعد از ۲ تا ۳ هفته استفاده منظم احساس میشود.
مطالعه بیشتر: درمان آرتروز زانو در خانه
تزریق ژل
تزریق ژل (هیالورونیک اسید) در مفصل زانو معمولاً برای بیماران با آرتروز متوسط (گرید ۲ یا ۳) انجام میشود. این ماده بهصورت طبیعی در مایع مفصلی وجود دارد و با تزریق دوباره، خاصیت لغزندگی مفصل بازگردانده میشود.
این درمان به کاهش اصطکاک استخوانها کمک میکند و باعث نرمتر شدن حرکت مفصل میشود. تأثیر آن معمولاً بین ۶ تا ۹ ماه باقی میماند و در این مدت درد و خشکی بهطور قابلتوجهی کمتر میشود، هرچند درمان ترمیمی محسوب نمیشود.
تزریق PRP و سلولدرمانی
PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) و سلولدرمانی از مؤثرترین روشهای ترمیمی و کندکنندهی روند آرتروز در درجات متوسط تا نسبتاً پیشرفته هستند.
در PRP از خون خود بیمار استفاده میشود تا پلاکتهای غلیظ حاوی فاکتورهای رشد به مفصل تزریق شوند و ترمیم بافت را تحریک کنند. در سلولدرمانی، از سلولهای بنیادی (معمولاً از چربی یا مغز استخوان) استفاده میشود تا سلولهای جدید غضروفی ساخته شوند.
اثربخشی این روشها در کاهش درد حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد گزارش شده و میتوانند پیشرفت بیماری را تا چند سال کند کنند، بهشرطی که مفصل هنوز کاملاً تخریب نشده باشد.
جراحی تعویض مفصل
وقتی غضروف بهطور کامل از بین رفته و درد حتی در حالت استراحت وجود دارد (آرتروز پیشرفته، گرید ۴)، جراحی تعویض مفصل تنها راه بازگشت عملکرد طبیعی است.
در این جراحی، سطح آسیبدیده استخوان تراشیده و با اجزای فلزی و پلاستیکی جایگزین میشود. تأثیر این عمل بسیار زیاد است و بیش از ۹۰ درصد بیماران پس از جراحی دردشان بهطور کامل برطرف میشود.
با این حال، نیاز به توانبخشی چندماهه دارد و در افراد با سن پایینتر معمولاً تا وقتی روشهای دیگر جواب بدهند به تعویق انداخته میشود.